Pistolet TT wz. 1933 w LWP/WP - wyposażenie - elementy składowe kolekcji.

[rokada]

Z tego co tak na szybko patrzę to w wykazie części do AK to nazwy poszczególnych podzespołów mają transkrypcję liter taką jak: Ju, Ja, Sz, Szu, SzZ, Ch, Ż.

Ju, Ja, Sz, Ch, Ż - OK, ale Szu i SzZ?

Jednakże nie widzę w polskim wykazie do SWD, aby były tam "Ż", "Z" itp.

Może po prostu nie było takich oznaczeń serii?

[LARPAK]

wg wikipedii u nas zaczęła się produkcja TT od 1949 roku

To jest oczywista nieprawda. W 1949 produkowane były już serie G i H (i może końcówka serii E - serii F nie było w ogóle). Seria A była produkowana w 1947, a pierwsze pistolety wyprodukowano prawdopodobnie już w 1946 (choć pewnie możliwe jest, że złożono je z cześci radzieckich). 061 zamieścił kiedyś zdjęcie TT z wygrawerowanym napisem upamiętniającym "wyprodukowanie w kraju pierwszej broni po wojnie" i datą (też wygrawerowaną) z 1946.

Całkiem możliwe - na szybko sprawdziłem tylko rozpoczęcie produkcji TT w Polsce i pojawiła mi się 1949 rok - nie weryfikowałem tego - zamysł był taki, aby podzielić wykaz na produkcję krajową i zagraniczną, ale poprzez rozbieżności jak i brak pewności kiedy zaczęliśmy to zrobiłem to jako całość.

Z tego co tak na szybko patrzę to w wykazie części do AK to nazwy poszczególnych podzespołów mają transkrypcję liter taką jak: Ju, Ja, Sz, Szu, SzZ, Ch, Ż.

Ju, Ja, Sz, Ch, Ż - OK, ale Szu i SzZ?

Jednakże nie widzę w polskim wykazie do SWD, aby były tam "Ż", "Z" itp.

Może po prostu nie było takich oznaczeń serii?

Tutaj nie chodzi o oznaczenie serii, a o numery części i zespołów broni wg dokumentacji - zawierają one m.in. takie oznaczenia i jest to przełożenie z rosyjskiego na polski.

[rokada]

Może w takim razie te Szu i SzZ to po prosu dwie litery - Sz+u, Sz+Z?

[LARPAK]

To można zweryfikować tylko mając wgląd do ruskiej instrukcji i oznaczeń wg GOST, GRAU czy jak to tam było.

Gdzieś chyba miałem ruską instrukcję.

[bren]

Ш – Szu, Щ – SzZ

[rokada]

Rozumiem, że pytanie o logikę/sens takiej transliteracji mogę sobie darować?

[LARPAK]

@rokada:
możesz podać więcej szczegółów?
Kolega @bren również posiada sporą wiedzę (w kwestii ruskich bukw z pewnością większą ode mnie), a jutro postaram się wrzucić wykaz instrukcyjny od SWD (bukwy) i następnie poszukamy jego odpowiedników w polskiej instrukcji - może to pozwoli znaleźć jakiś schemat w kwestii tłumaczenia.

[PMB]

Czy ktoś z Kolegów dysponuje może tą publikacją ?


Poza zdjęciem okładki niestety nie mam więcej informacji o autorze/autorach, wcześniejszych co najmniej trzech wydaniach ani wydawnictwie, które pracę opublikowało.

[rokada]

@rokada:
możesz podać więcej szczegółów?

Chodziło mi o to, że IMHO litery "Ш" i "Щ" mają utrwaloną i logiczną polską transliterację jako - odpowiednio - "Sz" i "Szcz/SzCz". Być moze czasem (ale rzadko) używano "Sza i SzCza/Szcza".

Rozumiem użycie "Ch" w miejscu, gdzie oryginalnie występuje "X" (bo użycie - wydawałoby się oczywistej - transliteracji na "H" mogłoby potencjalnie prowadzić do problemów "czy 'H' to 'X' po transliteracji, czy dopiero powinno zostać poddane transliteracji na 'N'"). Ale wymyślanie potworków typu "Szu" i "SzZ" uważam za aberrację, bo one nie tylko nie przypominają oryginałów ani wizualnie, ani fonicznie, ale również nie usuwają żadnych potencjalnych problemów.
Jeśli już o tym mówimy, to trzeba pamiętać, że transliteracje są mocno związane z językiem "docelowym" i bardzo często nie tylko nieprzenośne do innych języków, ale wręcz prowadzące do problemów w przypadku przeniesienia. Przykładem dla angielskiego może być właśnie polskie "X -> Ch". W angielskim będzie to "X - Kh", zaś "Ch" będzie występowało w "Ч -> Ch" - co może prowadzić do pomylenia "X" z "Ч".

W ogóle w przypadku cyrylicy nie ma lekko, bo - niestety - dla codziennych użytkowników alfabetu opartego na łacińskim litery cyrylicy bywają zwodniczo podobne do czegoś, czym wcale nie są. "Э" bywa brane za cyfrę "3", "Б" za cyfrę "6", "Д" za literę "A"... Jeśli w oryginale użyto jakiejś mniej "kanonicznej"/czytelnej czcionki, takie pomyłki są bardzo częste.

[bren]

Rosyjskie „Sz” to jedna litera i po rosyjsku nie wymawia się tego jako „es-zet”, ani nawet jako „esz”, tylko „sza”, przy czym mnie uczono wymawiać inaczej, bardziej jako „szia”. Czyli, jak ja bym czytał, a LARPAK, który sam twierdzi, że nie ma pojęcia o języku rosyjskim, pisał ze słuchu, to co napisze? Może w tym tkwi problem. Zauważ, że w latach 70-tych większość osób w wieku 50+ nie miało języka rosyjskiego w szkole.
Ja bardziej podejrzewałbym, że pierwotnie były rosyjskie bukwy i podczas przepisywania, czy składu w drukarni pracownik stwierdziwszy, że nie ma takich w zestawie „coś podobnego” dopasował, lub sam przetłumaczył, bo przecież rosyjski miał w szkole i coś tam pamięta. I tak poszło do druku. takie coś - jesli wyłapano było w erracie do instrukcji, tylko, ze to luźna kartka była. O rosyjskich C, B i P, czyli S, W i R nie wspomnę.
Tak samo z tłumaczeniem. Dla języka rosyjskiego przyjęto, że skoro w języku polskim są odpowiedniki zgłosek rosyjskich, to tłumaczy się „ze słuchu”, stąd „pepesza”. Tak było kiedyś. Ale pojawiły się translatory, które tłumaczą najpierw na angielski, a następnie z angielskiego na polski i mamy „ppsh”. Pocisk LPS w pracach naukowych też już nikogo nie razi.

[rokada]

Rosyjskie „Sz” to jedna litera i po rosyjsku nie wymawia się tego jako „es-zet”, ani nawet jako „esz”, tylko „sza”, przy czym mnie uczono wymawiać inaczej, bardziej jako „szia”.

I dobrze Cię uczono, bo po pierwsze Rosjanie litery "Ш" nie nazywają bynajmniej "esz", a po drugie rosyjski jest - w porównaniu z polskim - bardzo miękki, więc w rezultacie mamy coś zbliżonego do "szia" i "szczia".

Czyli, jak ja bym czytał, a LARPAK, który sam twierdzi, że nie ma pojęcia o języku rosyjskim, pisał ze słuchu, to co napisze?

Napisze "szu"? Albo "szz"? No bądźmy poważni..

Tak samo z tłumaczeniem. Dla języka rosyjskiego przyjęto, że skoro w języku polskim są odpowiedniki zgłosek rosyjskich, to tłumaczy się „ze słuchu”, stąd „pepesza”. Tak było kiedyś. Ale pojawiły się translatory, które tłumaczą najpierw na angielski, a następnie z angielskiego na polski i mamy „ppsh”.

Mamy też "pistolet Makarova" itp, a niedawno ktoś - zresztą na tym forum - założył temat "zużycie młotka w Mossberg mmr carabine". Wiem, że jezyk to żywa/ewoluująca bestia, ale nie mylmy braku wiedzy z ewolucją
A co do translatorów, to przypomnę legendarnego gołego konduktora, biegnącego wzdłuż torów.

[LARPAK]

@rokada i @bren:
może coś przetłumaczycie z wykazu z książki karabinu SWD:


Użyte w naszych instrukcja oznaczenia części:




W kwestii nazywania części to mnie takie wrzucanie nazw anglojęzycznych oczywistych podzespołów broni jak właśnie kurek, zamek, lejek czy nawet iglica śmieszy, a tłumaczenie się takich "pongliszy" tekstami typu "łatwiej to po angielsku znaleźć w internecie" jest lenistwem - do tego jak chcesz komuś pomóc skoro gdy ktoś pyta o część nazywając ją po polsku to ty nie wiesz o co chodzi - może wtedy nie pomagają, hmmm.

[LARPAK]

Jeszcze coś takiego znalazłem w katalogu materiałów eksploatacyjnych:
- z erraty:


Ciekawe jest oznaczenie "ŻŁ", a część ta to skrzynka na 200 czy 250 do PK/PKT.

[rokada]

może coś przetłumaczycie z wykazu z książki karabinu SWD:

Spójrz na pozycję 3 - pas do broni, kod - po transliteracji - 6Sz5.

Jeszcze coś takiego znalazłem w katalogu materiałów eksploatacyjnych:
- z erraty:

Taki sam kod jest podany dla pozycji, dotyczących pasa - "55-SzU-220 lub 6Sz5". Nie widzę więcej wspólnych kodów.

[LARPAK]

Nie chodzi o znalezienie wspólnych kodów, ale o transkrypcję i metodę jej nadawania, aby można było to porównać z tym co już mamy dla serii numerowych broni.