Informuję, że w WPA KWP Szczecin prowadzone jest postępowanie administracyjne w sprawie wydania pozwolenia na broń palną bojową do celów kolekcjonerskich Panu XZZ.
Mając powyższe na uwadze, proszę o udzielenie informacji:
- czy wymieniony aktywnie udziela się na rzecz propagowania kolekcjonerstwa broni palnej,
- jakie formy działalności podejmuje wymieniony w społeczności kolekcjonerów (proszę wykazać konkretne czynności i terminy ich realizacji)
- jak często wymieniony bierze udział w spotkaniach stowarzyszenia
- czy w sposób szczególny zasłużył się na rzecz działalności kolekcjonerskiej.

Powyższe informacje są niezbędne w prowadzonym postępowaniu administracyjnym, w związku z czym proszę o udzielenie odpowiedzi w możliwie jak najkrótszym terminie.

W odpowiedzi na pismo nr NR PISMA informuję, że XYZ jest członkiem Stowarzyszenia KS Amator od dnia DATA_WSTĄPIENIA

Pozostałe pytania z Państwa pisma, które wykraczają poza zakres Ustawy o Broni i Amunicji (vide wyrok II SA/Wa1286/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie z dnia 6 maja 2014r.) pozostawiam bez odpowiedzi. Uprzejmie proszę o niekierowanie do Stowarzyszenia KS Amator tego typu pism w przyszłości.

Dodatkowe wątpliwości Prezesa KS Amator

Ciężko mi wyobrazić sobie jakiego typu odpowiedzi oczekujecie Państwo na zadane w piśmie pytania. Jak na nie odpowiadają inne stowarzyszenia? Spróbuję je rozważyć.

Jak osoba, która nie ma ani jednej sztuki broni palnej może aktywnie propagować zbieranie broni? Przecież w oczach tej osoby, po jakimś czasie zbieranie broni palnej może się okazać wybitnie nudne, dosyć niebezpieczne, a kolekcjonerzy broni - oszołomami. Czy nie mając wiedzy jak wygląda środowisko i sam fakt tworzenia kolekcji broni, ktokolwiek jest w stanie propagować tę czynność? Czy można oczekiwać, że osoba jadąca na wakacje musi najpierw chwalić i reklamować cel swojej podróży, bez wiedzy „jak tam jest”.
Co dokładnie wspólnego ma propagowanie kolekcjonerstwa z samym kolekcjonerstwem? Osoby nieśmiałe, które nie pchają się na afisz i nie chcą reklamować nawet swojej pasji nie mogą być uznane za pełnoprawnych kolekcjonerów?

Przypominam, że kolekcjonowanie broni palnej bez pozwolenia, które musicie Państwo najpierw wydać, jest zagrożone karą od 6 miesięcy do 8 lat więzienia. Zatem jakie czynności może wykonywać osoba, która jest zainteresowana zbieraniem wyłącznie sprawnej broni palnej zdolnej do rażenia celów na odległość? Czy stanie blisko stolika z pistoletem liczy się jako forma działalności? Czy jeśli zrobi herbatę osobom z pozwoleniem kolekcjonerskim, to jest to czynność przez was zaliczona (w końcu robi herbatę w społeczności kolekcjonerów)?
Czy dyskusje na forum stowarzyszenia to już jest działalność kolekcjonerska? Czy muszą to być rzeczowe dyskusje? Czy jeśli ktoś się myli w swoich twierdzeniach, to dalej jest kolekcjonerem?
Jest w ogóle jakiś zakres działalności kolekcjonerstwa broni palnej, dostępny legalnie dla osoby bez pozwolenia na broń? Proszę o parę przykładów.

Czy spotkania stowarzyszenia muszą mieć związek z pasją kolekcjonerską? Jeśli będzie kilkanaście spotkań stowarzyszenia odnośnie wyglądu strony internetowej albo spraw księgowych, to członkowie takich spotkań są bardziej „kolekcjonerscy”? Jeśli ktoś bierze udział w spotkaniach co tydzień, to znaczy, że jest wybitnym kolekcjonerem? Czy stowarzyszenie w ogóle musi się spotykać? Jeśli stowarzyszenie nie organizuje żadnych spotkań, czy to znaczy, że jego członkowie nie są kolekcjonerami, mimo tego, że mają zbiory broni? Kim jesteśmy? Dokąd zmierzamy?

Szczególne zasługi na rzecz kolekcjonerstwa. Interesujące pytanie. Kolekcjonowanie oznacza posiadanie przedmiotów, w celu powstania zbioru tworzącego jakąś całość. Jak można szczególnie zasłużyć się w posiadaniu?
Być może jeśli ktoś ma kolekcję setek rzadkich modeli, można by to uznać za szczególne zasługi. Czy zatem pytacie mnie Państwo, czy osoba, której jeszcze nie wolno posiadać nawet lufy (z komorą nabojową) utworzyła już nielegalnie niezwykłą kolekcję broni? Mam nadzieję, że nie, osobiście propaguję posiadanie broni wyłącznie wśród praworządnych obywateli.
Może trzymanie pistoletów w szafie, która jest wyścielona czymś miękkim na półkach jest szczególną zasługą? Dzięki temu broń się nie rysuje.
Może sprowadzanie zza granicy rzadkich egzemplarzy lub restaurowanie historycznych konstrukcji jest cenną zasługą. Nie mam wiedzy, żeby ww. osoba w taki sposób łamała surowe przepisy zabraniające posiadania broni bez pozwolenia. Być może CBŚ mógłby precyzyjniej odpowiedzieć, ja niestety nie mam dostępu do danych operacyjnych Wydziału Kryminalnego.
Prosiłbym o przykłady takich zasług. Znam ludzi, którzy fotografowali nasze spotkania. Może się szczególnie zasłużyli na rzecz działalności kolekcjonerskiej, a ja im nawet nie podziękowałem.

Zainteresowała mnie „niezbędność” ww. pytań, którą podkreśliliście w Państwa piśmie. Wielokrotnie odmawiałem odpowiedzi na tego typu pozbawione sensu i podstaw dywagacje i nigdy nic się nie wydarzyło. Jak można uznać te pytania za ‘niezbędne’, skoro ignorowanie ich nie wpływa na wynik postępowania? Moim zdaniem są one wybitnie zbędne i mam kilkuletnią historię korespondencji z WPA z całego kraju, która dowodzi tego twierdzenia.

Skąd teza, że to Zarząd Stowarzyszenia będzie wiedzieć nt działalności członka? Zapewne najbliższe grono wie więcej nt jego pasji kolekcjonerskiej niż ja. Pokusiłbym się wręcz o twierdzenie, że sama osoba zainteresowana mogłaby wyczerpująco odpowiedzieć na te pytania.
Osobiście zawsze odradzam członkom odpowiadanie na takie pisma, ale być może akurat ww. osoba chciałaby wyznać swoją miłość do strzelb i karabinów do protokołu.
Jako Prezes zajmuję się przekładaniem papierów, noszę faktury do księgowej, podpisuję setki zaświadczeń o członkostwie miesięcznie itp. Nasze stowarzyszenie jest demokratyczne, a ja pełnię wyłącznie służebną rolę wobec jego członków. Nie mam dostępu do tajnych danych, czy dusz lub umysłów ludzi i nie wiem co robią w wolnym czasie. Nie mam też nad nimi żadnej władzy.

Dodatkowo, WPA nie ma wyboru przy wydawaniu pozwoleń. Jeśli dana osoba spełnia wymagania ustawowe, to na pewno otrzyma pozwolenie (najwyżej wydane przez KGP, gdyby lokalne WPA było szczególnie złośliwe). Nic co powiem na temat pasji kolekcjonerskiej danej osoby nie zmieni wyniku postępowania. Osoba albo spełnia wymagania i otrzyma pozwolenie, albo ich nie spełnia i niezależnie od tego ile starych wojskowych koców trzyma w domu, nie otrzyma pozwolenia.
Jaki jest zatem cel wysyłania listów? Jeśli jakieś stowarzyszenie napisze kilkanaście zdań „żeby się WPA odczepiło”, to Państwo musicie ten bełkot później czytać i pewnie nawet trzymacie to w teczkach. Skoro nie ma absolutnie żadnego wpływu na postępowanie, równie dobrze moglibyście pytać o przepisy kulinarne, czy pogodę we Wrocławiu. Mój termometr pokazuje +9 stopni (ale jest na słońcu, więc to chyba zafałszowany odczyt), natomiast leży jeszcze trochę śniegu; bezwietrznie, niewielkie zachmurzenie.

Proponowałbym, żeby nie marnować Państwa czasu na tego typu pytania w przyszłości. Ja zaoszczędzę na znaczkach, Państwu będzie łatwiej obsłużyć zwiększoną ostatnio ilość wnioskujących o pozwolenie na broń. Obustronna korzyść.

Oczekuję odpowiedzi na postawione przeze mnie pytania. Na pocieszenie dodam, że ja musiałem pisać to pismo za darmo, a Państwo wyprodukujecie w odpowiedzi kilka stron prawniczego gadania o misji WPA itp, które nic nie zmienią, przynajmniej pobierając za to jakąś pensję.

Ww. osoba nie brała udziału w tworzeniu tego pisma, ani nie ma wiedzy o jego treści. Cała wina za list spoczywa na mnie osobiście. Dodam, że to nie jest moje jedyne przewinienie: upuściłem jakiś czas temu Margolina, więc na pewno nie mam szczególnych zasług kolekcjonerskich.