W tejże ustawie Art. 13 mówi o zmianie ustawy o broni i amunicji.
Art. 10 ust. 1 ubojki obecnie mówi:
Kod: Zaznacz cały
Art. 10. 1. Właściwy organ Policji wydaje pozwolenie na broń, jeżeli
wnioskodawca nie stanowi zagrożenia dla samego siebie, porządku lub
bezpieczeństwa publicznego oraz przedstawi ważną przyczynę posiadania broni.Kod: Zaznacz cały
1. Właściwy organ Policji wydaje pozwolenie na broń, jeżeli wnioskodawca
przedstawi ważną przyczynę posiadania broni oraz spełnia inne warunki określone w
niniejszej ustawie.Art 15h ust. 2 obecnie ma brzmienie:
Kod: Zaznacz cały
2. Odwołanie przysługuje osobie ubiegającej się oraz komendantowi
wojewódzkiemu Policji właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania tej osoby.Kod: Zaznacz cały
2. Odwołanie przysługuje osobie ubiegającej się.W uzasadnieniu napisano, iż:
Kod: Zaznacz cały
13. Zmiany w ustawie z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji.
Proponowana zmiana art. 10 ust. 1 ustawy ma na celu wyeliminowanie stosowanej obecnie praktyki polegającej na błędnym interpretowaniu użytego w tym przepisie zwrotu „nie stanowi zagrożenia dla samego siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego” w oderwaniu od okoliczności wskazanych w art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy.
Prowadzi to w istocie do określenia przez organy stosujące prawo nowych (pozaustawowych) kryteriów uzyskania pozwolenia na broń, co uznać należy za niewłaściwe.
Skutkuje to np. wydawaniem decyzji o odmowie pozwolenia na broń w sytuacji, gdy osoba ubiegająca się o pozwolenie na broń była karana za popełnienie wykroczenia, podczas gdy zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 6 za stanowiące zagrożenie dla siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego uznane są tylko osoby skazane za określone przestępstwa.
Celem proponowanej zmiany w ust. 2 art. 15h ustawy jest pozbawienie możliwości wnoszenia przez komendantów wojewódzkich Policji odwołań od orzeczenia lekarskiego lub psychologicznego osoby ubiegającej się o pozwolenie na broń.
Uzasadnieniem dla tej zmiany jest przede wszystkim fakt, iż komendanci wojewódzcy Policji nie posiadają merytorycznych kwalifikacji do kwestionowania przedkładanych im w toku postępowań orzeczeń lekarskich lub psychologicznych.
Jeżeli w toku postępowania administracyjnego w przedmiocie wydania pozwolenia na broń organ je prowadzący będzie dysponował dowodami, z których wynikać będzie, iż stan zdrowia osoby ubiegającej się jest inny niż wynikający z orzeczenia lekarskiego lub psychologicznego i nie pozwala na wydanie tej osobie pozwolenia na broń, wówczas – w oparciu o cały zgromadzony w sprawie materiał dowodowy – nadal będzie mógł wydać decyzję o odmowie wydania pozwolenia na broń.
W tym kontekście należy mieć na uwadze, że orzeczenia lekarskie i psychologiczne na potrzeby postępowań w przedmiocie pozwolenia na broń mogą wydawać wyłącznie spełniający określone w ustawie wymogi lekarze i psycholodzy – wpisani do rejestrów prowadzonych przez komendantów wojewódzkich Policji – po wcześniejszym ukończeniu z wynikiem pozytywnym właściwych szkoleń.
Należy mieć na uwadze, że zawodu zarówno lekarze, jak i psycholodzy podlegają określonej w ustawie odpowiedzialności dyscyplinarnej za naruszenie zasad wykonywania zawodu. Stanowi to daleko idącą gwarancję, że również wydawane przez nich w toku postępowań o pozwolenie na broń orzeczenia będą wydawane rzetelnie.
Ponadto kontrolę nad wykonywaniem i dokumentowaniem badań lekarskich lub psychologicznych oraz wydawanych orzeczeń lekarskich lub psychologicznych przeprowadza wojewoda właściwy ze względu na miejsce wydania orzeczenia lekarskiego lub psychologicznego, który w określonych w ustawie sytuacjach może złożyć wniosek do właściwego komendanta wojewódzkiego Policji prowadzącego rejestr o wykreślenie z rejestru lekarzy upoważnionych lub z rejestru psychologów upoważnionych odpowiednio lekarza upoważnionego lub psychologa upoważnionego, których czynności były przedmiotem kontroli.
W związku z powyższym nie jest zasadne, by prawo do kwestionowania orzeczeń lekarskich i psychologicznych nadal przysługiwało również organowi prowadzącemu postępowanie.
