Jedni bawili sie na Beldonce a ja w tym czasie goscilem i reprezentowalem nasza klub na Litwie na zawodach westernowych.Bardzo lubie te formule strzelania gdyz dynamizm akcji wyzwala zupelnie inne emocje niz statyczne strzelaeni do tarczy.
Bylo wspaniale ,organizacja perfekcjna,gospodarze i uczestnicy bardzo przyjazni.Widac ze wszyscy doceniaja dobra zabawe i klimat tamtych lat. Stage byly inspirowane wydarzeniami z zycia Billa Hickoka. Gospodarze wlozycli sporo wysilku w przygotowanie za co nalezy im sie podziw.
Nie bylem ostatni ale tez nie bylem pierwszy (11 miejsce) .
Powod bardzo prozaiczny,bron zacinala sie i wciaz brak umiejetnosci. Na strzelnicy w trakcie treningu niby wszystko dziala,niby sie trafia za kazdym razem,a w praktyce pod presja czasu i emocji wszystko sie psuje. Pierwszy stage pokazal ze przesadzilem ze szlifowaniem sprezyny.Nie odpalaly kapiszony.Szybka polowa naprawa (kawalek drewna miedzy sprezyna a rekojescia) poprawil dzialanie ale kurek dzialal za to jak traktor. Mimo wszystko nie bylo najgorzej bo wygralem jednego stage-a z najlepszym czasem i wszystkimi trafieniami. Niestety w innych byli lepsi.
Podziwiac mozna niektorych zawodnikow za opanowanie broni i siebie.
Bron kapiszonowa jest bardzo kaprysna (kazdy mial jakies niewypaly i spdajace kapiszony).
Emocje i presja czasu powoduja drzenie rak,pomylki itp. Ja np. szarpalem sie przed 3 sek z rewolwerem w kaburze nie mogac go wyciagnac. Wczesniej odruchowo go zapialem zeby nie wypadl i zapomnialem zeby odpiac pasek.Skupiony na celu probowalem go wyciagnac i dopiero po 3 sek szarpania stwierdzilem ze cos jest nie tak i spojrzalem w dol. Zycie.
Pozostal mi w dalszym ciagu trening w celu perfekcyjnego i intuicyjnego opanowania broni. W zasadzie nie bylo czasu zeby precyzyjnie celowac wiec albo sie trafia albo nie.
Kilka zdjec z zawodow :
https://picasaweb.google.com/104393038093536894032/WildBillHickokMatch?authuser=0&feat=directlink

Krotki film - Wild Bill Hickok Match 26.05.2012 Rudninkai