Dawno nic o Daystate nie było. Mniej już bywam na forum, ale jakoś dzisiaj złapała mnie nostalgia i chcę podzielić się z Wami zabawą z moim MK4.
MK4 stało u mnie w szafie od dawna. Nie mam za bardzo czasu strzelać w terenie i jak wiecie głównie match strzelam. Wystawiłem je nawet do sprzedaży niedawno.... ale ze trzy tygodnie temu jeden z kolegów wystawił na sprzedaż jakąś podejrzanie nieznajomą płytkę elektroniki do Daystate. Wyglądało to tak:
Nie wiadomo było czy sprawna i dokładnie co to robi... a że jednym z nowszych moich hobby jest elektronika to pomyślałem, że to idealny temat dla mnie. Cena była niewysoka (chyba 100zł z przesyłką... ale nie pamiętam dokładnie). Pomyślałem, ze w najgorszym razie zawsze będę mógł sobie popróbować pisać programy na Arduino i nie ma tam nic co by się nie dało za kilka złotych naprawić.
No to kupiłem. Chwilę trwało zanim płytka przyjedzie więc miałem czas nieco poszukać informacji o tej płytce. Chociaż mam Daystate od dawna i trochę się nimi interesowałem to nigdy nie słyszałem o "niefirmowej" elektronice do nich. Oczywiście poza płytką Radka - ale ona jest dodatkiem do oryginalnej elektroniki, a nie całym modułem.
Okazało się, że jest to tak zwany HelliBoard wersja dla karabinka Airwolf MK3 - czyli nie obsługuje czujnika ciśnienia obecnego w MK4. Natomiast obsługuje wyświetlacz na pokładzie Airwolfa.
Od razu powstało pytanie czy jeśli zastąpię potencjometr obecny w miejscu gniazda czujnika ciśnienia gniazdem dla tegoż czujnika to będzie to razem dobrze działać?
Płytka w niedługim czasie była już u mnie. Postanowiłem ja po prostu zamontować i podłączyć. Ryzyko jest małe: czujnika i tak nie podpinam, wyświetlacza nie mam, a cewkę raczej trudno spalić. Więc hajda i do przodu.
Tak wygląda oryginalna płytka zamontowana w karabinku:
Tak wygląda zamontowany HelliBoard:
Jak widać pasuje idealnie. Zamiana trwa dosłownie dwie minuty - trzy śrubki i cztery wtyki.
No, ale gdyby wszystko działało to życie byłoby mało ciekawe.
Po włączeniu moduł zaczął piszczeć z głośnika. I oczywiście reakcja na spust była żadna. Hmmm.... bez wyświetlacza nie wiem nawet o co może chodzić.
W międzyczasie udało mi się nawiązać kontakt z Jack'iem - grekiem który jest autorem tej płytki. Powiedział, że te piski z głośniczka to wejście w tryb programowania - w MK3 i MK4 inaczej jest podłączony microswitch - w jednym jest NO, w drugim NC. Szybko przelutowałem kabelki na nóżkach i powinno działać.... hmmm.... nie ma tak miło.
Teraz już wiadomo było, że samo Arduino działa, ale coś jest nie tak z płytką bo nie wyzwala cewki.... Więc miernik w dłoń i wykorzystujemy świeżo nabytą wiedzę z elektroniki. Najpierw podstawy - bateria naładowana. Potem prąd na kondensatorze... hmmm... 0,01V.... tak mniej więcej o 67V za mało...
To zaczynam studiować co tam mamy na płytce. Jest Arduino do sterowania, są stabilizatory napięcia, dwa CMOSy i gniazdo wyświetlacza...
Od razu widać, ze jeden z CMOSów jest do wyzwalania cewki. Drugi do prostej przetwornicy step-up podbijającej napięcie na kondensatorze. Nawet dla takiego amatora jak ja idea jest do rozgryzienia, ale jeszcze trzeba zrozumieć co nie działa.
Przy kolejnym pomiarze widzę, że przy odłączonej cewce napięcie na kondensatorze mam 9V... chwila myślenia i już jest jasne, że cewka jest zwarta cały czas. Czyli sprawdzamy i mamy zwarcie na CMOSie odpowiedzialnym za wyzwalanie cewki... jest martwy. Czyli jak go wymontuję to przynajmniej powinienem dostać napięcie na kondensatorze właściwe... niestety nie. Drugi CMOS też oberwał - pewnie na skutek uszkodzenia tego pierwszego i stałego zwarcia cewki.
Oto winowajcy - oczywiście buzzer po prawej stronie jest niewinny - został wymieniony na mniejszy po prostu.
Pozostało mi jeszcze sprawdzić co z wyświetlaczem. Z zabaw z Arduino mam kilka standardowych wyświetlaczy 16x2 znaki opartych o HD44780. Tak się składa, że gniazdo na płytce ma tyle samo pinów co te wyświetlacze i oryginalny LCD też jest 16x2 znaki... hmm... Patrząc na płytkę widzę, że napięcia i linie danych pasują do schematu. Powinno działać. Niestety wyświetlacze które mam nie mają taśmy 16 pin, żebym mógł jej podpiąć, a lutować 16 przewodów obok gniazda nie mam ochoty. 17zł(plus 12,99 wysyłka) i dwa dni później mam juz wyświetlacz z fabryczną taśmą 16 pin.
Zapinamy do płytki i... zonk. Nie działa.
Czyżby jednak płytka była do kitu?
Pochylam się jeszcze raz nad HelliBoardem i tym rasem z kartką i ołówkiem w ręku odrysowuję połączenia na gnieździe wyświetlacza. Eureka! Po prostu wszystko się zgadza, tylko jest w odwrotnej kolejności. Pin 1 ma iść do pinu 16, pin 2 do pinu 15 itd. Dobrze, że projektant tego wyświetlacza przewidział kontakt swojego dzieła z tak naiwnymi amatorami elektroniki jak ja i wyprowadzenia mają swoją logikę ułożenia. Odwrotne przyłączenie nie uszkodziło żadnej z płytek...
No to lutownice w dłoń i lutujemy taśmę odwrotnie. Trudny to proces w warunkach domowych, ale przy odrobinie kombinowania wyszło ok:
Testowo podłączamy i mamy taki radujący serce widok:
Na tym etapie wiadomo było, że płytka wymaga po prostu wymiany kosztujących grosze elementów i byłaby sprawna. W międzyczasie wymieniłem kilka emaili z Jack'iem i dowiedziałem się, że program dla MK4IS zawiera mapowanie dla sensora ciśnienia i trzeba wgrać cały nowy program, aby to dobrze chodziło z czujnikiem. Sama podmiana potencjometru na gniazdo to za mało. Tak podejrzewałem od początku. Dogadałem się więc z Jack'iem, że wyślę płytkę do naprawienia do niego. Przy okazji zrobi mi upgrade do wersji dla MK4.
Jack jest naprawdę fajnym gościem. Bardzo pomógł mi w całym procesie. Widać, że to jego pasja. Muszę powiedzieć, że gdyby Daystate miał taką pomoc techniczną jaką on ma dla swojej płytki to świat byłby lepszy.
Po kilku dniach miałem paczkę u siebie z naprawioną płytką i zrobionym upgrade do MK4IS. Na swój uzytek nazywam teraz ten karabinek MK4HelliS (TM).
Dokupiłem jeszcze wyświetlacz o odpowiednio mniejszych wymiarach i z właściwą taśmą. Efekt końcowy w pełnej krasie:
Wszystko pięknie działa. Płytka jest niesamowicie fajnie zrobiona. Można sobie zdefiniować 12 niezależnych poziomów energii. Każdy z nich bardzo dokładnie dostroić - w bodajże 20 punktach. Proces dostrajania jest wspomagany przez program na płytce - potrzebne jest jedynie chrono i trochę cierpliwości.
HelliBoard bije moim zdaniem na głowę oryginalną płytkę z MK4iS. Jest bardzo intuicyjna, przyjazna użytkownikowi i ma funkcje o których w Daystate mogą sobie pomażyć.
Do tego wsparcie Jack'a - bezcenne.
Dla porównania, kiedyś chciałem zamontować nową diodę na płytce w moim MK4. Zapytałem support Daystate jakie mają być parametry. Zero odpowiedzi mimo ponawiania pytania. Założyłem więc temat na forum Daystate - został usunięty przez moderatora. Nie pomogli i jeszcze nie pozwolili innym pomóc. Dranie!
Nie miałem na razie czasu na większe testy. Na fabrycznych ustawieniach na poziomie energii "1" mam około 5J, a na poziomie "12" było sporo ponad 20J. Musiałem więc szybko obniżyć napięcia od poziomu "8" do "12", żeby sprzęt był w naszym limicie energii. Zajęło to chwilę - wybierasz dany poziom w menu płytki i zmniejszasz domyślne napięcie kilkoma klikami spustu na to dla poziomu 7 który mieścił się w limicie. Wszystkie 20 punktów danego poziomu zmniejszają się proporcjonalnie do tego bazowego napięcia. I gra gitara. Jak będę miał miejsce i czas na testy to przemyślę jakie chcę mieć do wyboru poziomy energii i wybrane z nich starannie skalibruję.
Na ten moment pozostało mi w wolnej chwili zrobić obudowę do wyświetlacza. Albo znaleźć oryginalną jako część zapasową. Jakby ktoś miał niech da znać.
Przygoda okazała się bardzo ciekawa i pouczająca. Przy okazji mój Mk4 przeszedł pełne SPA. Usunąłem niedoróbki po poprzednim grzebaczu i powinien służyć wiernie kilka kolejnych lat.
Koszty związane w płytką zamknęły się w łącznej kwocie 300zł (wliczając przesyłki, naprawę, dwa LCD). Ale to dlatego, że płytkę kupiłem jako uszkodzoną. Nie wiem ile może kosztować nowa, chyba sporo więcej.
Koszty całego serwisu Mk4 wyszły sporo wyższe, bo niestety sensor ciśnienia stracił szczelność - dopóki w kartuszu było wysokie ciśnienie to działał, ale po opróżnieniu i ponownym napełnieniu poddał się swojej starości. Należy więc na to uważać. Teraz mam znów spokój na wiele lat, ale to kosztuje. Oringi też nie są tanie niestety. Do tego musiałem jeszcze dokupić narzędzie. W sumie wyszło kilka stówek. Ale to opowieść na nowy post.
Projekt trwa już około 3 tygodnie, ale z dużymi przerwami na oczekiwanie na przesyłki. Realnie pewnie około 5-8h pracy.
Podsumowując bardzo się cieszę, że wszedłem w tą przygodę. MK4HelliS (jak go nazwałem) bardzo mi się podoba i nie mogę doczekać się dalszego testowania. I dokończenia tematu obudowy. Zastanawiam się na paskudą drukowaną 3D lub stylówą robioną z twardego drewna i bejcowaną na czarno lub biało.
