Orzeczenia sądów w sprawach pozwoleń na broń

Moderator: Moderatorzy WBP

9x19
R.I.P
R.I.P
Reactions:
Posty: 8028
Rejestracja: 10 marca 2006, 22:04
Tematy: 0
Lokalizacja: Olsztyn KS GARDA
Grupa: RIP
Kontakt:

Orzeczenia sądów w sprawach pozwoleń na broń

Post autor: 9x19 »

Wyrok VI SA/Wa 1570/07 Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 16.10.2007r. ( orzeczenie prawomocne), którym uchylono zaskarżone decyzje KGP i KSP odmawiające wnioskodawcy wydania pozwolenia na broń palną sportową do celów sportowych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny uznając skargę za zasadną zważył, co następuje;
(……….)

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 ustawy o broni i amunicji właściwy organ Policji wydaje pozwolenie na broń, jeżeli okoliczności, na które powołuje się osoba ubiegająca się o pozwolenie, uzasadniają jego wydanie. Pozwolenie na broń może być wydane w szczególności w celach sportowych (art. 10 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy). Przepis ten określa potrzebę wykazania okoliczności uzasadniających wydanie pozwolenia, przy jednoczesnym braku przeciwwskazań wymienionych w art. 15 ustawy, które to przeciwwskazania nie występują chociażby z uwagi na fakt udzielenia skarżącemu pozwolenia na posiadanie broni bojowej dla ochrony osobistej.

Wydanie pozwolenia na broń nie jest decyzją uznaniową, jak stwierdził to organ Policji. Przeciwnie, jeżeli zajdą okoliczności wymienione w przepisie art. 10 ust. 1 ustawy o broni i amunicji, organ administracji ma obowiązek wydania wnioskowanego pozwolenia. Takie rozumienie art. 10 ust. 1 ustawy o broni i amunicji jest ugruntowane w orzecznictwie sądowym, by przykładowo wskazać tylko na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 lutego 2006 r. (sygn. akt VI SA/Wa 2520/05) lub na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2007 r. (sygn. akt II OSK 1082/06).

Okolicznościami uzasadniającymi, w rozumieniu art. 10 ust. 1 ustawy o broni i amunicji, wydanie pozwolenia na broń (w tym także na broń sportową) jest czynne uprawianie sportu strzeleckiego, wyrażające się między innymi w udziale w dostępnych zawodach sportowych. Jest natomiast poza sporem, że osiąganie coraz lepszych wyników w tym sporcie jest uzależnione od technicznych właściwości dostępnej broni.

Z materiału zgromadzonego w sprawie można wyprowadzić stwierdzenie, że skarżący przejawia duże zaangażowanie uprawianiem sportu strzelectwa sportowego. W ocenie W. K. osiągane przez niego wyniki kwalifikują go do czołówki zawodników klubowych oraz jako ponadprzeciętnego zawodnika w kraju. Nie jest rzeczą Sądu lub organu administracji dokonywanie oceny, jakie to wyniki w uprawianej dyscyplinie sportu powinny uzasadniać potrzebę udzielenia pozwolenia na sportową broń indywidualną. Natomiast niewątpliwie potrzebę taką może uzasadniać intensywność zaangażowania się strony w uprawianie tego sportu. Trafne jest spostrzeżenie, iż prawo do legalnego posiadania broni jest ściśle reglamentowane i tylko wykazanie istnienia po stronie wnioskodawcy szczególnych okoliczności, odróżniających go od ogółu, uzasadnia wydanie pozwolenia. W ocenie Sądu orzekającego w sprawie takimi szczególnymi okolicznościami jest uprawianie przez W. K. od ponad sześciu lat strzelectwa sportowego w ramach Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego i CWKS „Legia” przy dużym zaangażowaniu w tą dyscyplinę sportu. Faktem jest również, iż barierą dla osiągania lepszych wyników stała się broń dostępna dla skarżącego w ramach posiadanej przez klub. Klub ten wykazał, że nie jest w stanie zapewnić W. K. broni o lepszych parametrach technicznych, które pozwalałyby na skuteczną rywalizację w zawodach krajowych.

Wskazywanie przez organ administracji, jako na kwantyfikatory dające podstawę do udzielenia pozwolenia na broń sportową, wynikające z art. 10 ust. 1 ustawy o broni i amunicji - uzyskiwanie wybitnych, ponadprzeciętnych wyników sportowych, lub wykonywanie uprawnień instruktora strzelectwa sportowego - nie znajdują uzasadnienia w wymienionym przepisie, jako warunki i kryteria pozaustawowe. Oparcie zatem rozstrzygnięcia na powołanych kryteriach stanowiło naruszenie art. 10 ust. 1 wymienionej ustawy. Jak stwierdził bowiem NSA w powołanym wyżej wyroku z dnia 26 lipca 2007 r., które to stanowisko Sąd orzekający w sprawie podziela, prawo do posiadania indywidualnej broni sportowej nie jest nagrodą za wybitne osiągnięcia sportowe. Natomiast, przyznanie prawa do posiadania broni indywidualnej może właśnie służyć podniesieniu kwalifikacji sportowych.

Organ administracji zakwalifikował skarżącego do osób, które w zasadzie mogą jedynie uprawiać strzelectwo sportowe na poziomie rekreacyjnym. Nie odniósł się przy tym w sposób wyczerpujący, wskazany w art. 7, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 k.p.a., do argumentacji W. K. i dowodów przedłożonych w sprawie dotyczących intensywności i zaangażowania skarżącego w uprawianą dyscyplinę sportu, zauważając jednocześnie fakt, że osiąga on w tej dyscyplinie sportu wyniki dobre, a więc nie przeciętne lub słabe.

(………..)

W tych warunkach stwierdzając, iż doszło do naruszenia zarówno przepisu prawa materialnego (art. 10 ust. 1 ustawy o broni i amunicji), jak i przepisów postępowania wskazanych wyżej, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i lit. c) oraz art. 152 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji, postanawiając o kosztach postępowania na zasadzie art. 200 w związku z art. 205 § 2 p.p.s.a.
9x19
R.I.P
R.I.P
Reactions:
Posty: 8028
Rejestracja: 10 marca 2006, 22:04
Tematy: 0
Lokalizacja: Olsztyn KS GARDA
Grupa: RIP
Kontakt:

Post autor: 9x19 »

Od jednego z użytkowników naszego Forum otrzymałem wiadomość o treści:

Powtórne rozpatrzenie przez WPA sprawy opisywanej w wątku "Orzeczenia sądów w sprawach pozwoleń na broń" po wyroku WSA zakończyło się pozytywnie wydaniem decyzji zgodnej z wnioskiem.

:)
9x19
R.I.P
R.I.P
Reactions:
Posty: 8028
Rejestracja: 10 marca 2006, 22:04
Tematy: 0
Lokalizacja: Olsztyn KS GARDA
Grupa: RIP
Kontakt:

Uwaga instruktorzy strzelectwa sportowego !!!!

Post autor: 9x19 »

Organy Policji odmawiając wydania pozwolenia na broń palną sportową powołują się często na orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nr II OSK 587/05 (nie publikowane) i stwierdzają, że „osoba ubiegająca się o pozwolenie na broń powinno przekonać organ Policji, że zachodzi względem niej „uzasadniona okoliczność”, a więc legitymuje się taką cechą odróżniającą ją od ogółu obywateli, że w sposób niewątpliwy i oczywisty zasługuje na posługiwanie się bronią indywidualną.

Ponieważ wyrok nie był publikowany, a więc jest niedostępny przeciętnemu zjadaczowi chleba, więc pozwolę sobie przytoczyć z niego jeden fragment:

„… co do reglamentacji pozwoleń na broń orzecznictwo sądów jest ugruntowane. Przyjęto zatem, że wydanie pozwolenia może nastąpić w następujących okolicznościach: osiąganie wybitnych wyników w strzelectwie sportowym, duże zaangażowanie w sport strzelecki oceniane m. in. częstotliwością udziału w treningach i zawodach o odpowiedniej randze, a także posiadanie uprawnień instruktora strzelectwa sportowego”.*

Kwestię „posiadania uprawnień instruktora strzelectwa sportowego” organy Policji czasami taktycznie przemilczają.

:one:

* tekst dostępny w wyroku WSA w Warszawie z 16 października 2007r. VI SA/Wa 1570/07
9x19
R.I.P
R.I.P
Reactions:
Posty: 8028
Rejestracja: 10 marca 2006, 22:04
Tematy: 0
Lokalizacja: Olsztyn KS GARDA
Grupa: RIP
Kontakt:

Post autor: 9x19 »

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2007r. II OSK 1082/06 na mocy którego uchylono wyrok WSA w Warszawie i decyzje I i II instancji odmawiające wydania pozwolenia na broń palną sportową, gdyż:
- wg organu I instancji sportowy poziom wnioskodawcy zajmującego lokaty w I, II i III dziesiątce zawodników nie uzasadnia przyznania mu takiego prawa,
- wg Komendanta Głównego Policji ponadprzeciętna potrzeba posiadania broni występuje u wybitnych zawodników uzyskujących wysokie lokaty, samo zaś niezadowolenie z ilości czy jakości broni klubowej nie wystarcza do zyskania pozwolenia na zakup broni indywidualnej,
- wg Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zaskarżone decyzje nie naruszały obowiązującego prawa, w szczególności będących jej materialnoprawną podstawą przepisów art. 10 ust. 1 i ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz.U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm.).

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (dalej: u.b.i a. - Dz.U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm.) stanowi, że właściwy organ Policji wydaje pozwolenie na broń, jeżeli okoliczności, na które powołuje się osoba ubiegająca się o pozwolenie, uzasadniają jego wydanie. Takie sformułowanie tego przepisu wskazuje, iż wykazanie istnienia okoliczności, które z zasady uzasadniają wydanie pozwolenia na broń, przy jednoczesnym braku ustawowych przeciwwskazań (art. 15 ustawy), zobowiązuje organy Policji do wydania pozwolenia na broń. Sam ustawodawca wskazał przy tym w sposób przykładowy w art. 10 ust. 3 u.b.i a. takie okoliczności, które uzasadniają przyznanie pozwolenia na broń. Wśród tych przykładów, wymienione jest posiadanie broni w celach sportowych (art. 10 ust. 3 pkt 3 ustawy). Skarga kasacyjna trafnie podnosi, iż okolicznością uzasadniającą, w rozumieniu art. 10 ust. 1 ustawy o broni i amunicji, przyznanie pozwolenia na broń jest uprawianie sportu strzeleckiego a nie uprawianie takiego sportu przy jednoczesnym uzyskiwaniu wybitnych, ponadprzeciętnych wyników sportowych. Przyjmując, iż tylko uzyskiwanie takich szczególnych wyników w sportach strzeleckich uzasadnia przyznanie pozwolenie na broń organy Policji i Wojewódzki Sąd Administracyjny wprowadziły dodatkowe pozaustawowe kryterium przyznawania tego prawa. Trafne jest bowiem stwierdzenie, iż prawo do legalnego posiadania broni jest ściśle reglamentowane i tylko wykazanie istnienia po stronie wnioskodawcy szczególnych okoliczności, odróżniających go od ogółu obywateli, uzasadnia jego przyznanie. Taką szczególną okolicznością w rozpoznawanej sprawie jest jednak fakt uprawiania przez K. C., w sposób zorganizowany, w ramach Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego i C. po uzyskaniu koniecznego patentu strzeleckiego, sportu.

Z żadnego przepisu nie wynika przy tym, iż tylko osiąganie wybitnych, ponadprzeciętnych wyników sportowych uzasadnia przyznania pozwolenia na posiadanie broni. Prawo do broni nie jest bowiem nagrodą za wybitne osiągnięcia sportowe a przyznanie takiego prawa zawodnikowi może właśnie służyć podniesieniu jego kwalifikacji sportowych. (....)

Nie można przy tym odmówić zasadności zarzutom skargi kasacyjnej, iż przyjęcie stanowiska z zaskarżonego wyroku prowadziłoby do dowolnego ustalenia przez organy Policji kryterium "ponadprzeciętnych wyników sportowych" bowiem nie zostało skonkretyzowane jakie wyniki i w jakiej rangi zawodach uzyskiwane uzasadniają przyznanie pozwolenia na broń. Słuszne jest też stwierdzenie, że skoro przyznanie takiego pozwolenie uzasadnia sam fakt uprawiania łowiectwa (art. 10 ust. 3 pkt 2 u.b.i a.), a nie wybitne osiągnięcia na tym polu, to stwarzanie dodatkowych, pozaustawowych kryteriów przy uprawianiu strzelectwa sportowego jest szczególnie rażące i naruszające zasadę równości obywateli (....).

Skarga kasacyjna zasadnie zarzuciła więc obrazę przepisów art. 10 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji przez błędną ich wykładnię i niewłaściwe zastosowanie. Uzasadnia to uchylenie zaskarżonego wyroku i uwzględnienie skargi K. C. na podstawie przepisów art. 188 i 203 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

:one:
9x19
R.I.P
R.I.P
Reactions:
Posty: 8028
Rejestracja: 10 marca 2006, 22:04
Tematy: 0
Lokalizacja: Olsztyn KS GARDA
Grupa: RIP
Kontakt:

Post autor: 9x19 »

Bardzo ciekawy wyrok II SA/Wa 1098/09 został wydany 27 listopada 2009r. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie skargi - przygotowanej przez prawnika Warszawsko Mazowieckiego Związku Strzelectwa Sportowego mgr Łukasz Urbańskiego - na odmowne decyzje dotyczące wydania pozwolenia na broń, który kompromituje interpretacje ustawy o broni i amunicji jakich dokonali: Komendant Stołeczny Policji i następnie Komendant Główny Policji.

Wyrok ten, jeszcze nieprawomocny, został opublikowany Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Adminsitracjnych http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/62C89FA8A8

Z treści uzasadnienia wynika, że P. K. wystąpił w dniu 29 września 2008 r. z wnioskiem o wydanie pozwolenia na 3 egzemplarze broni palnej do celów sportowych, a potrzebę posiadania tej broni umotywował czynnym uprawianiem strzelectwa sportowego, posiadaniem pozwolenia na broń do celów łowieckich oraz posiadaniem uprawnień sędziego oraz instruktora strzelectwa myśliwskiego w Polskim Związku Łowieckim. W jego ocenie, posiadanie własnej broni do celów sportowych pozwoliłoby mu na podnoszenie umiejętności w strzelectwie sportowym, bowiem liczba broni klubowej jest niewystarczająca dla indywidualnych potrzeb poszczególnych członków klubu, a sama broń jest nieodpowiedniej jakości. Przedstawił też patent strzelecki z kwietnia 2005 r., licencję PZSS z sierpnia 2005 r., zaświadczenia potwierdzające jego członkostwo w klubie strzeleckim od kwietnia 2005 r., a także dane dotyczące wyników uzyskiwanych sportowych oraz zaświadczenie dotyczące udziału w treningach i zawodach, uzyskiwanych wyników i lokat w latach 2006-2008, w konkurencjach pistolet/rewolwer centralnego zapłonu i pistolet bocznego zapłonu.

Komendant Stołeczny Policji, a następnie Komendant Główny Policji nie uznał powyższych przesłanek za wystarczające do wydania przedmiotowego pozwolenia i oczywiście wskazali tradycyjnie, że nie jest on wybitnym sportowcem, ani instruktorem strzelectwa sportowego, a brak własnej broni sportowej nie ogranicza mu ani możliwości treningów, ani też udziału w zawodach strzeleckich, gdyż może więc swoje zainteresowania realizować na dotychczasowych zasadach, tzn. przy wykorzystaniu broni palnej sportowej użyczanej przez kolegów lub broni klubowej.

Rozpatrując skargę P. K. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stanął na wysokości zadania stwierdzając, że skargę należy uwzględnić, a w uzasadnieniu wyroku nie pozostawił suchej nitki na Komendancie Stołecznym i Komendancie Głównym Policji pisząc:

„W polskim systemie prawnym prawo obywatela do posiadania broni palnej nie jest powszechnym prawem, ale ściśle przez ustawę reglamentowanym uprawnieniem. Pomijając szczególne przypadki uniemożliwiające uzyskanie pozwolenia na broń palną (np. art. 15 ustawy o broni i amunicji), ustawodawca w art. 10 ustawy o broni i amunicji generalnie wskazał, iż wydanie pozwolenia na broń muszą uzasadniać okoliczności, wskazane przez zainteresowanego (ust. 1), zaś pozwolenie może być wydane w szczególności w określonych celach (ust. 3), wśród których wymienił cel sportowy.

Ustawodawca nie sprecyzował jakie okoliczności, wskazane przez zainteresowanego, uzasadniają wydanie pozwolenia. Tak więc organy Policji za każdym razem powinny analizować przedstawione przez stronę okoliczności i oceniając je jako dowody w sprawie oraz ważąc interes strony i interes społeczny, wypracować odpowiednią decyzję. Zaznaczyć tu należy, wbrew temu co twierdzi organ w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, iż co prawda ocena, czy w konkretnym przypadku występują szczególne okoliczności faktyczne, należy wyłącznie do organów Policji i może ona w tym zakresie prowadzić bardziej lub mniej rygorystyczną politykę, to jednakże wydana w konkretnej sprawie decyzja (wbrew twierdzeniu organu) w całości podlega kontroli sądów administracyjnych, co do zgodności takiej decyzji z prawem materialnym, jak i procesowym, a więc także co do oceny danych okoliczności dokonanej przez organ pod kątem czy ocena ta nie posiada cech dowolności (porównaj wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 lipca 2007 r., sygn. akt VI SA/Wa 107/06, LEX nr 372127).

Decyzja o pozwoleniu na broń jest tak zwaną decyzją związaną. Oznacza to, iż w przypadku istnienia okoliczności faktycznych uzasadniających wydanie pozwolenia na broń (w rozumieniu art. 10 ustawy) i przy braku przesłanek negatywnych, organ Policji zobowiązany jest do wydania pozwolenia na broń (porównaj wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 lipca 2007 r., sygn. akt VI SA/Wa 806/07). Zasada ta ogranicza uznanie administracyjne do oceny danych okoliczności, jednakże nie zwalnia organu od prawidłowego, racjonalnego wnioskowania i obiektywnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego w sprawie.

W niniejszej sprawie organy Policji obu instancji naruszyły podstawowe zasady procesowe, polegające na ocenie zgromadzonego materiału dowodowego i przedstawionych w uzasadnieniu decyzji twierdzeń, naruszyły zasady uznania administracyjnego (art. 7, art. 19, art. 20, art. 77 oraz 107 Kpa), zaś wydana decyzja - zwłaszcza w zakresie oceny materiału dowodowego - pozostaje w rażącej sprzeczności z tymi dowodami i nosi cechy dowolności. Organy obu instancji dokonały nadto wadliwej interpretacji przepisów art. 10 ust. 1 i 3 omawianej ustawy. Naruszenia te dotyczą istoty sprawy. Zostały trafnie podniesione przez P. K. w skardze. Nadto Komendant Główny Policji zaakceptował powyższe naruszenia prawa przez Komendanta Stołecznego Policji, a zatem nie dokonał prawidłowo ponownego rozpatrzenia sprawy, do czego był zobowiązany jako organ II instancji.

Przypomnijmy, że P. K. wnosił o wydanie pozwolenia na 3 egzemplarze broni palnej do celów sportowych. Wskazywał na czynne uprawianie strzelectwa sportowego w [...], a także posiadanie pozwolenia na broń do celów łowieckich oraz posiadanie uprawnień sędziego oraz instruktora strzelectwa myśliwskiego w Polskim Związku Łowieckim. Na poparcie swoich twierdzeń przedstawił dokumenty: patent strzelecki wydany w dniu [...] kwietnia 2005 r., uprawniający do uprawiania strzelectwa w zakresie strzelań pneumatycznych i kulowych; licencję PZSS wydaną w dniu [...] sierpnia 2005 r., uprawniającą do uprawiania strzelectwa sportowego w dziedzinie strzelań pneumatycznych i kulowych; zaświadczenie wydane przez Prezesa [...] z dnia 23 sierpnia 2007 r., potwierdzające członkostwo w klubie od kwietnia 2005 r., zaświadczenie [...] z dnia 23 sierpnia 2007 r., dotyczące wyników uzyskiwanych w Otwartych Zawodach Strzeleckich oraz zawodach o Puchar Prezesa [...]na strzelnicy [...] w sezonie 2006 r. i 2007 r.; wyniki jako zawodnika [...] z lat 2006-2008; zaświadczenie PZSS nr [...] wydane na podstawie art. 53b ustawy o kulturze fizycznej (potwierdzające posiadanie licencji PZSS z dnia 1 stycznia 2007 r., uprawniającej do udziału we współzawodnictwie sportowym); zaświadczenie wydane przez Prezesa [...] z dnia 25 listopada 2008 r., dotyczące udziału w treningach i zawodach organizowanych przez ZKS i uzyskiwanych wyników i lokat w latach 2006-2008, w konkurencjach pistolet/rewolwer centralnego zapłonu i pistolet bocznego zapłonu.

Jego wniosek opierał się na treści art. 10 ust. 1 i ust. 3 ustawy o broni i amunicji i powinien zostać oceniony przez właściwy organ Policji pod kątem czy wskazane przez zainteresowanego okoliczności uzasadniają wydanie pozwolenia na broń. Zatem organ powinien dokonać oceny, czy wnioskodawca istotnie uprawia strzelectwo sportowe.

Z przedstawionych wyżej dokumentów wynika, iż P. K. uprawia strzelectwo sportowe, albowiem nie tylko jest członkiem klubu strzeleckiego (co samo w sobie nie jest okolicznością uzasadniającą wydanie pozwolenia), ale posiada od 2005 r. patent strzelecki i bierze czynny udział w treningach i zawodach strzeleckich na przestrzeni ostatnich lat (lata 2006-2008).

Tymczasem, w ocenie organu, przedstawione przez stronę okoliczności, tj. posiadanie kwalifikacji sportowych potwierdzonych stosownym dokumentem wydanym przez PZSS, zgodnie z treścią art. 53b ust. 3 ustawy o kulturze fizycznej; przynależność do klubu strzeleckiego; posiadanie złotych i srebrnych odznak strzeleckich za uzyskiwane wyniki w strzelectwie sportowym, nie nakładają na organy Policji obowiązku wydania przedmiotowego pozwolenia na broń. Okoliczności te nie mają charakteru szczególnego, wyróżniającego stronę na tle innych osób ubiegających się o broń palną sportową - przeciwnie są one typowe, ponieważ powołują się na nie w zasadzie wszystkie osoby chcące posiadać własną broń sportową. Na poparcie swoich twierdzeń organ analizuje zawody sportowe, w których startował skarżący i zdobyte nagrody, stwierdzając, że zawody te miały niski poziom, zaś skarżący nie wykazuje wybitnych osiągnięć w sporcie strzeleckim.

Organ nie analizuje nadto w ogóle innych dodatkowych okoliczności, świadczących o tym, iż zainteresowanie i czynny udział w strzelectwie czysto sportowym P. K. nie jest przypadkowy, ani krótkotrwały i musiał skrystalizować się znacznie wcześniej niż przynależność do [...]. W sprawie występują takie dodatkowe okoliczności: skarżący, jako myśliwy, brał udział w zawodach strzeleckich myśliwskich i legitymuje się uprawnieniami instruktora oraz sędziego PZŁ.

Stanowisko organu zasadza się na przyjętym błędzie co do rozumienia normy art. 10 ust. 1 i ust. 3 omawianej ustawy. Za okoliczności uzasadniające przyznanie pozwolenia na broń palną sportową organ uważa szczególne okoliczności strzeleckie, wyróżniające daną osobę z grona sportowców. W ocenie organu pozwolenie na broń palną sportową można wydać jedynie zawodowemu sportowcowi i ponieważ skarżący nie posiada wybitnych sukcesów w tym sporcie, własna broń palna sportowa nie jest mu potrzebna, gdyż może uprawiać strzelectwo, korzystając z egzemplarzy broni klubowej.

Gdyby istotnie ustawodawca chciał w taki sposób ograniczyć dostęp do broni palnej sportowej dałby temu wyraz wprost w treści przepisu. Wykładnia zastosowana przez organ jest niedopuszczalna, zwłaszcza, iż dotyczy przepisu określającego zasady reglamentowanego dostępu do broni palnej strzeleckiej i dalsze, pozaustawowe ograniczenia reglamentacyjne, nieprzewidziane przez ustawodawcę, naruszają ustawę. Istotą niniejszej sprawy - istotą oceny uzasadniającej wydanie pozwolenia - jest nie uzyskanie przez wnioskodawcę pozytywnej oceny sukcesów strzeleckich dokonanej przez organ Policji, ale istnienie faktycznego związku zainteresowanego ze sportem strzeleckim, poparte jego udziałem w treningach i zawodach, faktycznym czynnym zainteresowaniem tym sportem. Nie można tu zapominać, iż w niniejszej sprawie skarżący domaga się wydania pozwolenia na broń palną w celach właśnie sportowych, a zatem jego faktyczny związek ze sportem strzeleckim - cel, dla którego należy wydać pozwolenie - powinien być przedmiotem analizy organu, stanowić istotę sprawy.

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, z przedstawionych wyżej dowodów (wskazane wyżej dokumenty, zgromadzone w aktach sprawy administracyjnej) niezbicie, w sposób przekonywujący, wynika czynny udział skarżącego w strzelectwie sportowym. Nie jest to jedynie formalny związek z tym sportem, poparty członkostwem klubu strzeleckiego, ale związek czynny - świadczący o uprawianiu tego sportu.

Ocena czy rezultaty uzyskiwane na zawodach strzeleckich są miarodajne, czy zainteresowany odnosi istotne sukcesy w tym sporcie i czy na zawodach był reprezentowany wysoki poziom uczestników, nie należy do kompetencji organów Policji. Po pierwsze brak związku takich ocen z istotą sprawy, a po drugie organ Policji nie dysponuje żadnym narzędziem badawczym do oceny poziomu sportowego danych zawodów strzeleckich, czy poziomu zawodników, jak i do oceny wyników uzyskiwanych w tym sporcie przez zainteresowanego.

Istotę przedmiotu sprawy - okoliczności uzasadniającej wydanie pozwolenia na broń w celach sportowych trafnie ujął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 lipca 2007 r., sygn. akt II OSK 1082/06, stwierdzając, iż okolicznością uzasadniającą w rozumieniu art. 10 ust. 1 ustawy o broni i amunicji, przyznanie pozwolenia na broń jest uprawianie sportu strzeleckiego, a nie takiego sportu przy jednoczesnym uzyskiwaniu wybitnych, ponadprzeciętnych wyników sportowych.

Odstępstwo od wyrażonej wyżej tezy Naczelnego Sądu Administracyjnego, stanowić będzie wadliwe wykonywanie omawianego przepisu i w konsekwencji pozwolenie na broń palną sportową ograniczone zostanie do wąskiej kadry sportowej.

Organ w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji poruszył zagadnienie interesu społecznego, który przemawia za prawidłowością wykładni art. 10 ust. 1 i ust. 3 ustawy lansowanej przez organ i wydawaniem pozwoleń w szczególnie uzasadnionych przypadkach.

Teza powyższa jest błędna. Ustawodawca okoliczności uzasadniające wydanie pozwolenia traktuje w omawianym przepisie wprost. Nie są to żadne kwalifikowane okoliczności, poza samym celem pozwolenia - uprawianiem sportu. Stąd też wszelkie dodatkowe określenia "okoliczności uzasadniających", jako kategorii szczególnej, jest nieuprawnione. Zaś interes społeczny przemawia za rozsądnym i umiarkowanym podejściem do wydawania pozwolenia na broń palną sportową w ramach ustawowo zakreślonych granic reglamentacji tego dobra.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie dostrzega nadto opieszałość Komendanta Stołecznego Policji przy wydawaniu decyzji, który wydał ją po upływie blisko pięciu miesięcy od daty złożenia wniosku.

Reasumując, w ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, oba organy Policji w sposób niewątpliwie wadliwy dokonały oceny okoliczności przemawiających za wydaniem P. K. pozwolenia na broń palną w celu sportowym. Organy abstrahowały od oczywistych, istniejących w sprawie dowodów w postaci licznych dokumentów wskazujących na rzeczywiste uprawianie przez zainteresowanego sportu strzeleckiego i nadto dokonały wadliwej interpretacji przepisu art. 10 ust. 1 i 2 ustawy o broni i amunicji. Dotknięte takimi istotnymi wadami decyzje obu organów Policji musiały zostać uchylone.

Komendant Stołeczny Policji, ponownie rozpatrując niniejszą sprawę, przy istnieniu wyżej wskazanych okolicznościach, powinien uwzględnić wniosek i wydać skarżącemu żądane przez niego pozwolenie na broń palną do celów sportowych.
9x19
R.I.P
R.I.P
Reactions:
Posty: 8028
Rejestracja: 10 marca 2006, 22:04
Tematy: 0
Lokalizacja: Olsztyn KS GARDA
Grupa: RIP
Kontakt:

Post autor: 9x19 »

Orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2 lipca 2013r. potwierdzające, że nowelizacja ustawy o broni i amunicji, obowiązująca od 11 marca 2011r., zlikwidowała uznaniowość Policji http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/53650E24B2

Wnioskodawca spełnia kryteria ustawowe:
- ma patent,
- ma licencję,
- jest członkiem stowarzyszenia o charakterze strzeleckim,
i nie stanowi zagrożenia dla samego siebie, porządku i bezpieczeństwa publicznego, to organ Policji MUSI mu wydać pozwolenie na broń palną sportową do celów sportowych.
Zablokowany Poprzedni tematNastępny temat

Wróć do „Prawo i broń - WBP”