W momencie, kiedy pojawiła się CZ P10-SC (i jej entuzjastyczne recenzje) wiedziałem, że to jest pistolet dla mnie. Ale ostatnio rozważałem jeszcze HK SFP9, Sig Sauera P320 i S&W MP9 2.0. Potem na placu boju pozostała cezetka i SFP9. A potem pojawił się konfigurator CZ, te wszystkie kolorowe ozdóbki i bajerki, możliwość zamontowania regulowanych przyrządów i szala zaczęła się coraz mocniej przeważać na stronę CZ. Nie byłem tylko w stanie się dowiedzieć, czy te wszystkie dodatki mają jakąś wartość użytkową, czy za niemałe pieniądze mają tylko cieszyć oko i łechtać ego właściciela. Brak informacji ostatecznie przeważył szalę - skoro nie da się dowiedzieć z internetów, co to warte, to muszę się dowiedzieć sam. Dowiedziałem się i mogę się podzielić tą wiedzą.
Tak wygląda mój wybór:
Przed zakupem w szczególności nie byłem w stanie się dowiedzieć, czy manipulatory są istotnie powiększone i poprawiają ergonomię, bo wszystkie zdjęcia, które widziałem były z takiej perspektywy, że nie dało się zobaczyć, czy manipulatory odstają od szkieletu, czy są płaskie. W rzeczywistości wyglądają tak:
Zwalniacz zamka to niebo a ziemia w porównaniu ze standardowym. Od góry jest płaska pólka i łatwo zaczepić ją kciukiem. Nawet w całkiem nowym pistolecie nie ma problemu, żeby zrzucić zamek. Z kolei od dołu zaczep jest sprytnie ukształtowany w schodki i też dość łatwo można kciukiem unieść go, żeby zaczepić zamek. To był dobry wybór.
Zwalniacz magazynka odstaje od szkieletu aż za bardzo. Już ta czarna część jest bardziej wystająca niż standardowa i taki kształt by wystarczył. Przykręcona do niego czerwona nakładka sprawia, że przycisk wystaje jeszcze bardziej i sięga dalej do tyłu. Efekt jest taki, że zwalnianie magazynka jest więcej niż komfortowe, ale obawiam się, że w pewnych okolicznościach ten wystający przycisk może o coś zahaczać.
Spust przed zakupem budził moje największe wątpliwości. Na zdjęciach nie wyglądał na zbyt wygodny. Miałem wrażenie, że palec będzie się ześlizgiwał w dół, a wskutek braku jakiejkolwiek antypoślizgowej faktury także w bok. Jest jednak całkiem dobrze. Wprawdzie jeśli zbyt głęboko włożę palec w kabłąk, to przy ściąganiu spustu koniec opuszki szoruje mi po spodzie kabłąku, ale daje się znaleźć takie ułożenie, przy którym tego efektu nie ma. Problemu z ześlizgiwaniem się nie ma. Odległość spustu od chwytu jest w sam raz, zarówno w położeniu początkowym jak i po ściągnięciu. Droga mogłaby być krótsza, no ale to jednak nie jest pistolet sportowy, więc trzeba uznać, że musi być tak, jak jest.
Przyrządy chciałem mieć regulowane. Wprawdzie celem zakupu pistoletu była chęć nauki strzelania praktycznego, ale wiedziałem, że i tak na ogół będę strzelał do tarczy pierścieniowej, a lata strzelania tarczowego sprawiły, że cieszy mnie tylko centralny rozkład przestrzelin. Do tego lubię eksperymentować z różnymi elaboracjami, więc regulacja szczerbinki w obu płaszczyznach wydawała się niezbędna. Tak te przyrządy wyglądają:
Do regulacji szczerbinki potrzebne są dwa zupełnie różne narzędzia, płaski śrubokręt i klucz imbusowy. Mogłoby być lepiej. Za to szczerbinka nie ma ani cienia luzu. Obraz przyrządów jest typowo tarczowy - są ciasne. Do tarczy pierścieniowej są idealne, ale do strzelania praktycznego wolałbym trochę szerszą szczerbinkę.
Zostaje jeszcze kopytko magazynka - to już była czysta fanaberia, dorzucona w ostatniej chwili. Wiedziałem, że chwyt "C" jest dla mnie w sam raz bez żadnych przedłużek, ale uznałem, że jak szaleć, to szaleć. Gdyby jednak ktoś miał grubsze palce i szerszą dłoń, to to kopytko bardzo zgrabnie "domykałoby" chwyt. U mnie ma tylko dopełniać bajeranckiego wyglądu.
Jak to wyszło w całości? Z mojego punktu widzenia jest w porządku. Wystrzeliłem dzisiaj 50 nabojów i uznałem, że pistolet jak pistolet - strzela jak współczesne "plastiki", spust jest przyzwoity, a powiększone manipulatory sprawiają, że obsługa jest bardzo wygodna. Po paczce amunicji oddałem pistolet szwagrowi, żeby on się pobawił i wziąłem się za szwajcarski rewolwer 1882/29 z 1946 roku... Szwagier, który ma zdecydowanie większe doświadczenie ze współczesnymi pistoletami, a także zamiłowanie do nich, wystrzelał prawie dwie paczki amunicji i twierdził, że strzela mu się super. Na koniec daliśmy strzelić dziewczynie szwagra, której całe doświadczenie strzeleckie ograniczało się do wcześniejszego wystrzelania paczki .22lr z mojego Rugera. Na 6 strzałów 5 zmieściła w 9-ce tarczy TS-2 na 25 m, szósty uciekł jest na 6-kę. I też twierdziła, że pistolet jej bardzo odpowiada.
Podsumowując, wygląda na to, że wybór nie był zły. Czy wart tej ceny? Obiektywnie rzecz biorąc pewnie nie. W tej konfiguracji cezetka kosztuje około 3300 zł. To już przenosi ją w pułap cenowy wspomnianych wcześniej SFP9 i P320. Ale ja od początku upodobałem sobie P10, a cechy charakteru czynią mnie idealnym targetem modelu marketingowego, który leżał u podstaw wprowadzenia konfiguratora. Wydaje się więc, że ta cezetka po prostu była mi pisana.
