Zawsze byłem sceptycznie nastawiony, no bo cóż można wymyślić w karabinie którego protoplasta pochodzi z 1848 roku. Okazuje się że jednak można.
Mnie najbardziej zawsze interesowała celność broni i skupienie jakie da się z niej uzyskać. W przypadku takiej broni zabawa zaczyna się na dystansie od 100m wzwyż.
Karabin jest dostarczany w mocnej stylizowanej na XIX w drewnianej skrzyni, nie jak inne karabiny w kartoniku, jak obuwie.
Solidne wykonanie skrzyni plus trzypunktowe mocowanie karabinu pozwala na wykorzystywanie jej jako skrzynki transportowej na strzelnicę, nie trzeba kupować dodatkowego kufra.
Co do samego wykonania karabinu, to już na pierwszy rzut oka widać że jest bardzo staranne, to całkiem inna jakość niż seryjny kapiszonowy sharps 45 czy 54 i widać że nie był robiony przez skacowanego pracownika, w poniedziałek, przed przerwą obiadową tu musiał pracować prawdziwy rusznikarz. Tak myślę, że to z powodu jednostkowej produkcji skierowanej bezpośrednio do Saguaro Arms. Wiedzą kto będzie odbiorcą i że sprawdzi jakość wykonania. Widziałem już sporo sharpsów kapiszonowych w różnych kalibrach i różnych producentów i jak to w broni seryjnej wysyłanej na cały świat nie zawsze w każdej dopieszcza się szczegóły, bo wiadomo że ktoś zawsze ją kupi, jak nie Niemiec czy Francuz to trafi do Polski. Tu jednak przy tak małej partii produkcyjnej widać, że producent stara się sprostać wymogom zamówienia. Zresztą sami mogliście to zobaczyć przy okazji Mistrzostw Polski, bo karabin w obu wersjach był przy tej okazji zaprezentowany.
Lufa jest wypolerowana jak lusterko i nareszcie ktoś poświecił jej tyle czasu jak powinien, zwęża się w stronę muszki poprawiając wyważenie karabinu. Drewno jest dobrze spasowane, w wersji z kolbą chwytam pistoletowym warto dodać moletowanie, poprawiło by to wygodę i pewność chwytu gdy spocą się nam dłonie.
W karabinie można wykorzystywać dwa rodzaje gilz do elaboracji amunicji, a mianowicie z berylowym kominkiem wewnętrznym w gilzie o średnicy 0,3 mm lub z kominkiem wyposażonym w uszczelnienie wyposażone w kulkę odcinającą wypływ gazów z gilzy.
To właśnie był główny powód mojego sceptycznego nastawienia do karabinu, miałem wątpliwości co do pewności zapłonu. Nieraz widziałem karabiny, które nie potrafiły odpalić ładunku nawet w papierze i strzelec tracił kapiszon za kapiszonem, niektórzy stosowali nawet ślepaki ze straszaka, żeby poradzić sobie z niepewnym zapłonem, przez złe wykonanie kanałów w bloku.
Mój sceptycyzm trwał aż do poniedziałku, gdy pierwszy raz sam, bez niczyjej ingerencji i z własnoręcznie przygotowanej amunicji mogłem pojechać postrzelać na strzelnicy i przyznam się że do ostatniej chwili obawiałem się jak to będzie z tym zapłonem.
Normalny kominek w karabinie odprzodowym przy średnicy 0,3 mm nie ma raczej szans odpalić prochu, mam do mojego Lorenza kominek 0,5 mm i nie stosuje go bo strzał potrafi mieć opóźnienie podobne do marnej skałki (marnej bo dobra pali szybko jak kapiszon ), a tu nagle pomysł że kominek wewnętrzny 0,3mm w gilzie wystarczy do strzału kapiszonem i to zwykłym 4 skrzydełkowym i to w sharpsie którego droga zapłonu biegnie przez ciężki, zimny blok zamka.
A jednak to działa. Przekonałem się o tym pierwszy raz właśnie w poniedziałek, ale dla pewności zabrałem kapiszony 6-cio skrzydełkowe no i 10 szt. amunicji w gilzach z tym małym kominkiem, bo tylko takie wtedy miałem.
Pierwszy strzał i ... nic nie odpalił, poczułem się lekko zawiedziony, bo pomimo sceptycyzmu miałem nadzieję że będzie super. Po 3 kapiszonach przypomniałem sobie, że przecież zapomniałem wyczyścić blok z oleju, to nowy karabin i ten pierwszy kapiszon na pewno cały olej z bloku wpakował do kominka. Tak też było, przekonałem się o tym już w domu gdy rozebrałem ten ładunek. Wymiana gilzy i nareszcie pierwszy strzał. Kapiszony wystarczają 4 skrzydełkowe, sprawdziłem przy kolejnych strzałach.
Strzelałem na 50m, diopter i muszka świeżo założone w domu, zawsze może się nie udać od razu trafić w tarcze, ale jest w 4 u góry na godzinie 2. Szybko przeliczyłem korektę, przestawiłem diopter i drugi strzał i dycha.
Miałem na strzelnicy kilku kibiców i miło było zobaczyć na ich twarzach wyraz zdziwienia gdy po drugim strzale z ręki oznajmiłem, że już przestrzelałem
W sumie oddałem w tym dniu tylko 8 strzałów bo jeden ładunek zaolejony, a drugi rozsypałem bo pociski których użyłem były luźno włożone do gilz na proch i pół prochu mi się wysypało przy wyjmowaniu z pudełka.
Na tarczy było kilka dych i dziewiątek, jak na pierwszy raz i przypadkowe pociski z odprzodówki uważam że dobrze mi poszło.
Następny raz wg planu który powstał na Mistrzostwach Polski umówiłem się z kolegami w niedzielę w Myszkowie na 100m.
W międzyczasie nabyłem 100 gilz z kominkiem z kulką, matrycę z Lee i pożyczyłem właściwą kokilę.
Przygotowałem 3 rodzaje amunicji, a w sumie amunicja różniła się tylko 3 rodzajami naważek, bo pocisk ten sam z pożyczonej kokili.
W niedzielę patrząc za okno nie byłem pewny czy coś z tego umawiania się na strzelnicy wyjdzie, z takiej pogody to chyba mogą się cieszyć tylko żaby, ale co tam nie ma co się szczypać, pojechałem do Myszkowa, spotkanie z kolegami na strzelnicy nawet w taką pogodę jest fajne.
O 14 czekał już na osi Irek, Jarek i nawet tarcze już mi założyli na 100m (dzięki Irku, nie musiałem biegać w kałużach do kostek).
Jarek już strzela na 100m ze swojego Saguaro sharpsa, sprawdza różne naważki i pociski, patrzę w lunetę, jak na pierwszy raz skupienie super. Jego sharps ma większą pojemność gilz co daje mu większe pole manewru z naważkami.
Chwila rozmowy z kolegami i czas się brać za robotę, na pierwszy ogień idą gilzy z mniejszym ładunkiem prochu, takim jak w poniedziałek. Podnoszę nastawę dioptera w stosunku do poniedziałkowego strzelania o 10 moa. Najpierw próba strzelania przez chrono dla zmierzenia prędkości i nic z tego, za ciemno, wyskakują eror’y, no to na materac i kilka strzałów z łokcia, a reszta ze stołu bo Irek właśnie kończy sprawdzać skupienie swojego shaprsa . Z tej słabej amunicji wynik mnie nie zadowala, za duży rozrzut, może shaprs woli dostać „szmocy” czas na drugą partię silniejszej o 20 grein amunicji. Pierwszy strzał 4 na godzinie 12, obniżam o 20 moa i oddaje 9 strzałów na skupienie.
Pomimo gęstych chmur i rzęsistego deszczu, strzelania ze zwykłego stołu i podparcia broni na podstawce stojącej na skrzynce wynik uważam za rewelacyjny, zresztą zobaczcie sami. Trafił mi się jeden odskok na 3 cm w lewo (druga w tym miejscu to przestrzelina zrobiona przy próbie strzelania przez chrono ze słabszej amunicji).
Karabinem jak dotąd zdążyłem oddać mniej niż 30 strzałów, więc może za wcześnie na końcową ocenę, ale nie pamiętam innego karabinu który tak szybko zdołał bym przestrzelać. Ja wiem że doświadczenie robi swoje, ale gdy broń jest słabej jakości to nie wiele da się zrobić. Amunicja której używałem jest dosyć mocno przypadkowo skonfigurowana, chciałem żeby była szybka i już, bo za kilka dni mamy pojechać do Senicy na Słowacje na ich Longshot, więc kryterium było dosyć proste - musi dolecieć na kilometr
to nasypałem ZS 3 do pełna bez ważenia pojemnościowo prosto z nasypki Lee, jako że to pierwsze na strzelanie na 100 m to pocisków też nie ważyłem, smaru użyłem własnego który stosuję w swojej broni od 12 lat i pojechałem postrzelać, a wynik mnie samego zaskoczył.Jaki z tego wniosek, ano taki że napracowali się nasi koledzy przy pomyśle z uszczelnieniem karabinu i im to wyszło. Już wcześniej napisałem, że karabiny są bardzo dobrze wyprodukowane na zamówienie konkretnej osoby, która wysoko postawiła poprzeczkę producentowi. Dodatkowo dodam że karabin pozbawiono jego głównej wady – nieszczelności, przez co śmiało można go zastosować do strzelania na dalekich dystansach z dużymi naważkami prochu. Opatentowane przez polskich konstruktorów doszczelnienie gilz sharpsa jest w mojej ocenie o wiele skuteczniejsze niż proponowane przez Pedersoli doszczelnienie gumowymi pierścieniami.
Nic nie prycha, gilzy są szczelne prawie jak amunicja scalona, zapłon jest szybki i pewny, oczywiście gdy nie popełnimy podobnego błędu jak ja w poniedziałek nie czyszcząc przed pierwszym strzałem bloku z oleju. Konstrukcja i szczelność bloku zamka pozwala przenieść cały inicjał kapiszona na kominek w gilzie i wystarczają tańsze kapiszony czteroskrzydełkowe.
Już jestem ciekaw dalszych wyników jakie uda mi się osiągnąć, czy da się jeszcze coś poprawić, czy to jeden taki prezent?
Pozdrawiam Marek Pyszny
No bo jest o czym , byłem i widziałem . Nie jest tak prosto jak piszesz , chyba że tobie coś w łapki wpadnie 
i to ma bezpośredni wpływ na dosłanie iskier z kapiszona.
