Oj! Chyba niekoniecznie. Nazwa wskazuje jednak na rdzeń st......wy [ autocenzura ] a nie na płaszcz jak Kolega sugeruje - патрон с пулей со стальным сердечником 7,62 ЛПС (57-Н-323С) - Пуля ЛПС массой 9,6 г. имеет биметаллическую оболочку и сердечник из низкоуглеродистой стали что, помимо экономии свинца, привело также к незначительному повышению пробивной способности пули (по сравнению с легкой пулей со свинцовым сердечником).
Ponieważ temat jest "śliski" nie wkleję zdjęcia z przekrojem pocisku ale jak Kolega będzie nalegać na stosowanie szydełka do dłubania to nie będzie innego wyjścia.
Teraz parę słów o "Wiosełku", skoku gwintu i amunicji.
В середине 1960-х для повышения эффективности огня из снайперской винтовки Драгунова СВД в ФГУП «ЦНИИТОЧМАШ» был создан и в 1967 году принят на вооружение 7,62-мм снайперский патрон — 7,62 ПС ( 7Н1 - ПС — пуля со стальным сердечником). Tłumaczyć ?
To jak to jest, że Jewgienij Fiodorowicz opracowuje karabin ze skokiem gwintu 320 mm, który w takiej wersji zostaje przyjęty na uzbrojenie ( chyba po testach państwowych ?) i wchodzi do produkcji a w 1967 zespół konstruktorski opracowuje dla niego pocisk, jak Kolega pisze, optymalizowany pod skok 240 mm? Na jakiej broni go testowali i optymalizowali skoro na wyposażeniu były tylko z lufami ze skokiem 320 mm?
A decyzja o zmianie skoku z 320 mm na 240 mm w produkcji następuje na przełomie 1973/74 ( moje "Wiosełko" jest z 1973 i jeszcze ma 320 mm w lufie ) i jest opisywana jako powodująca pogorszenie celności amunicji snajperskiej zwłaszcza na dłuższych dystansach ( dlaczego skoro niby miała być optymalizowana pod 240 mm ? ) ale poprawiająca stabilizację pocisków T-46 i B-32? W tej kwestii polecam : http://www.ada.ru/guns/sf/sniper_cartrige.htm
I jeszcze co do urywania rygli : Iżmasz w specyfikacji "Tigr'ów" wprost podaje do stosowania myśliwskie naboje z pociskiem o masie 13g, rygle w Tigr'ach nie były przekonstruowywane ani szczególnie wzmacniane.
Moje "Wiosełko" lubi nie tylko Целевой Патрон ale i Патрон "Экстра" ( 13g ).
Rygle są całe, więc w przypowieściach : jednemu urwało więc nie można/drugiemu nie urwało więc można jest 1:1. I taka jest wartość tych przypowieści.
P.S A wracając do tematu to jakie jest oficjalne rozwinięcie litery "Ł" w polskiej nazwie ŁPS? Wiedzą Koledzy? W rosyjskiej wiadomo co znaczy "Л" a nasze "Ł" co?
slawuta5 pisze:Rosyjskie/sowieckie karabiny (91/30, SWT40 i SWD) były optymilizowane do naboju wzór 1908 z lekkim pociskiem czyli w naszym przypadku pocisk ŁPS. Z tego szeregu wyłamał się tylko Dragunow, ale i tak był zmuszony wrócić do skoku gwintu 240mm.
Pozwolę się nie zgodzić. Nasz "LPS" nie ma nic wspólnego z pociskiem lekkim, notabene wciąż do dostania jako pocisk "L". LPS to (rdzeniowa) amunicja do PK.
Kolego, rozcal nabój z pociskiem ŁPS i zajrzyj tej kulce do du** - zobaczysz piękny stop ołowiu - nawet możesz szydełkiem podłubać dla pewności. Nasze pociski ŁPS dokładnie to samo co i ruskie ЛПС (легкая пуля, стальная оболочка). Со dotyczy kaemów to dla tej broni jest przeznaczony pocisk ciężki (пуля Д - дальнобойная) - żółty wierzch kulki.
PMB konkretnie odpowiedział w temacie elpeesów, ja dodam jedynie, że pocisk "L" jak to mówi mój kolega "jeszcze dobrze się nie zaczął, a już się kończy" - lekki i króciutki. "Żółty czubek" pocisk "C" w życiu nie był przeznaczony do PK, to ciężka amunicja do Goriunowów i podobnych wynalazków,
Co do stosowania "cielowych" do SWD to rzeczywiście nie mam doświadczenia, a sformułowanie "bardzo ewentualnie" wypowiedziane z przekąsem usłyszałem na strzelnicy.
Po szydełkowaniu tak wygląda LPS (albo sowiecki ŁPS - masz rację, to to samo) w środku. Uwaga, szydełko może się złamać:
P.S A wracając do tematu to jakie jest oficjalne rozwinięcie litery "Ł" w polskiej nazwie ŁPS? Wiedzą Koledzy? W rosyjskiej wiadomo co znaczy "Л" a nasze "Ł" co?
Leśny Dziadek pisze:
Pozwolę się nie zgodzić. Nasz "LPS" nie ma nic wspólnego z pociskiem lekkim, notabene wciąż do dostania jako pocisk "L". LPS to (rdzeniowa) amunicja do PK.
Kolego, rozcal nabój z pociskiem ŁPS i zajrzyj tej kulce do du** - zobaczysz piękny stop ołowiu - nawet możesz szydełkiem podłubać dla pewności. Nasze pociski ŁPS dokładnie to samo co i ruskie ЛПС (легкая пуля, стальная оболочка). Со dotyczy kaemów to dla tej broni jest przeznaczony pocisk ciężki (пуля Д - дальнобойная) - żółty wierzch kulki.
PMB konkretnie odpowiedział w temacie elpeesów, ja dodam jedynie, że pocisk "L" jak to mówi mój kolega "jeszcze dobrze się nie zaczął, a już się kończy" - lekki i króciutki. "Żółty czubek" pocisk "C" w życiu nie był przeznaczony do PK, to ciężka amunicja do Goriunowów i podobnych wynalazków,
Co do stosowania "cielowych" do SWD to rzeczywiście nie mam doświadczenia, a sformułowanie "bardzo ewentualnie" wypowiedziane z przekąsem usłyszałem na strzelnicy.
Po szydełkowaniu tak wygląda LPS (albo sowiecki ŁPS - masz rację, to to samo) w środku. Uwaga, szydełko może się złamać:
Czyli ekologiczny - niska zawartość ołowiu
Zaczniemy od "żółtego czubka" - nie pisałem że był dedykowany dla PK a jedynie dla karabinów maszynowych. W rosyjskiej specyfikacji jest to pocisk D - "dalnobojny" - dalekosiężny. A wracając do naszych baranów to chcę zauważyć, że kolega zamieścił foto pocisku lekkiego z rdzeniem stalowym a ja cały czas mówię o lekkim z rdzeniem ołowianym - jeżeli masz amunicje z lat pięćdziesiątych to odżałuj jedną sztukę i rozcal - szydełkiem można będzie dłubać do woli.
Pytałem dziś sklep w Tomaszowie Lubelskim o dostępność 7,62x54 lekkie i mają być około 15 maja, będą też ciężkie ale po 2,50zł, fajnie to uzasadnił sprzedawca dlaczego, mieliśmy na początku po 1,50zł ale zaczęły się szybko rozchodzić więc podnieśli cenę do 2zł, reszta zapasu którą mieli rozeszła się w mgnieniu oka, dla tego teraz będą sprzedawać po 2,50zł za sztukę (spryciarze)
LARPAK pisze:Nie ma chyba rozwinięcia - nabój przyjęty do uzbrojenia jako ŁPS, a dokładniej jako 7,62 nb kb z poc. ŁPS.
Chyba psujemy trochę wątek o samym karabinie Mosina 1891/30 rozprawiając głównie o amunicji, więc jeśli autor jest niezadowolony to trzeba by się gdzieś przenieść.
W "tak zwanym międzyczasie" podrążę jednak kwestię tego "Ł" w naszej nazwie "ŁPS" - czy aby na pewno to jest "Ł" ?
Opis z instrukcji "rola i zadania strzelca wyborowego" :
I tam skrót odnoszący się do naboju ma oznaczenie "LPS" i wtedy "Lekki pocisk stalowy" by pasował a litera "Ł" odnosi się do łuski - bimetalowej w tym przypadku.
W opisie użyto obu liter i "L" i "Ł" więc chyba przynajmniej początkowo miały odmienne znaczenie. Jak "LPS" stał się "ŁPS-em" nie wiem ale może jest jakieś wytłumaczenie.
P.S
slawuta5 pisze:kolega zamieścił foto pocisku lekkiego z rdzeniem stalowym a ja cały czas mówię o lekkim z rdzeniem ołowianym
Czyli piszemy "LPS"
slawuta5 pisze:Kolego, rozcal nabój z pociskiem ŁPS i zajrzyj tej kulce do du** - zobaczysz piękny stop ołowiu. Nasze pociski ŁPS dokładnie to samo co i ruskie ЛПС
ale myślimy "L"?
Wiem że "poprawność" powstrzymuje przed pokazywaniem palcem tego stalowego rdzenia ale nie brnijmy. LPS od 1953 r. radzieccy produkują z rdzeniem stalowym i dlatego tak się właśnie go nazywa - LPS.
https://naforum.zapodaj.net/cbb255fe996a.jpg.html - amunicja polska z 1952 roku, na konserwie było wyrażnie nadrukowane ŁPS.
P.S. LARPARK, również dziękuję za podpowiedż, ale drugi sposób jest bardziej prosty.
slawuta5 pisze:https://naforum.zapodaj.net/cbb255fe996a.jpg.html - amunicja polska z 1952 roku, na konserwie było wyrażnie nadrukowane ŁPS.
P.S. LARPARK, również dziękuję za podpowiedż, ale drugi sposób jest bardziej prosty.
slawuta.... NIE-MO-ŻLI-WE
ot choćby dlatego, że w 1952 nikt nie słyszał jeszcze o LPSach. Kupiłeś otwartą konserwę? Może ktoś napchał "L"ek do konserwy od LPS'a.
Tak, załączyłeś zdjęcie "L"ki, nie LPS'a.
Lepiej zrób zdjęcie tej konserwy
